LEGENDA O CZECZEŃSKIEJ WILCZYCY, CZYLI SYMBOL WOLNOŚCI I ODWAGI
Każde państwo, każda narodowość ma w swoim dorobku rozmaite legendy. Ten typ historii jest niezwykle przyjemny, plastyczny i przede wszystkim pełni funkcje edukacyjne. Legendy są bajkowymi opowiastkami, które w naprawdę minimalnym stopniu mogą być związane z danym krajem lub mogą być jedynie domyślnie z nim spowite. Czarują, przenoszą do innego świata, pełnego magicznych stworzeń i niemal boskich herosów, dzięki czemu za sprawą wyobraźni słuchacz może pozostać w nim na dłużej i wziąć sobie do serca przekazywane sytuacje, zapamiętać je. To wszystko sprawia, że jeśli rozmawiamy o podwalinach stworzenia na myśl od razu przychodzą legendy, które bez większych trudności rozumieliśmy nawet jako małe dzieci.
WIZERUNEK WILCZYCY
Kiedy Czeczenia w 1992 roku postanowiła ogłosić się niepodległym krajem wykorzystała właśnie znaną legendę o wilczycy. Z jej wizerunkiem stworzona została flaga oraz herb Czeczeńskiej Republiki Iczkerii. Na ciemnozielonym tle widzimy zwierzę w pozycji leżącej, a dookoła niej rozpościera się narodowy ornament przypominający muzułmański półksiężyc. Z kolei czeczeński hymn rozpoczynają słowa: „Narodziliśmy się tej nocy, gdy szczeniła się wilczyca”.
TREŚĆ LEGENDY
Znana wszystkim Czeczenom legenda opowiada o początkach stworzenia świata. Kiedy bóg wprowadził ludzi i zwierzęta do Raju poprosił, aby z szacunkiem traktowali wszystko co ich otacza, ale przede wszystkim siebie nawzajem. Początkowo było to dla wszystkich zrozumiałe i każdy żył w zgodzie ze sobą i przyrodą. Bóg spoglądał na swoje dzieło i się cieszył. Z czasem jednak zauważył, że coś zaczęło się zmieniać. Ludzie przestali być wielką rodziną i podzieliły ich kłótnie. Większe i silniejsze zwierzęta zaczęły zjadać te mniejsze, bawić się nimi. Dawny blask, ciepło i dobro opuściły stworzony przez boga Raj, a zamiast tego zapanowała chciwość, pogarda i wszechobecny chaos.
Rozzłoszczony stwórca postanowił usunąć wszystko z ziemi, aby w przyszłości móc na nowo odbudować piękne miejsce. Zesłał w tym celu wicher, który miał za zadanie zmieść z powierzchni ludzi i zwierzęta. W wyniku tragedii niemal każdy ruszył w popłochu do ucieczki – czym prędzej, ale nigdzie nie było już bezpiecznego schronienia, co powodowało rozlew krwi. Jedynie tylko wilczyca nie uciekała. Starała się swoim drobnym i wątłym ciałem ochronić nowonarodzone szczenięta. Czym mocniejszy podmuch sprowadzał bóg, tym ona dumniej i prężniej stała – niczym nieugięta wojowniczka. Wtedy właśnie bóg zrozumiał, że dopóki na ziemi będzie choć jeden niezależny wilk, to pod jego uporem i niezłomnością nie uda się jej zniszczyć.
ZNACZENIE DLA LUDNOŚCI
To właśnie wilczycę wybrali sobie Czeczeni jako swoje narodowe zwierzę, jako swojego ducha walki. Jest ona usposobieniem niezwykłej odwagi, symbolem poświęcenia i wolności. Wilk jako jeden z nielicznych zwierząt, aby dosięgnąć własnych pragnień jest w stanie rzucić się na znacznie większe od siebie zwierzę, ponieważ przewodzi mu wyższy i ważniejszy cel. Wilczyca widoczna jest nie tylko w herbie czy hymnie narodowym. Czeczeni wilka noszą w sobie – w każdym ruchu, dumnej postawie, a nawet spojrzeniu przepełnionym determinacją.