LEZGINKA – KAUKASKI TANIEC LUDOWY

Ekspresja uczuć u ludzi może przebiegać na różne sposoby. Niektórzy malują, uprawiają sport lub gotują. Jeszcze inni oddają się szeroko pojętej muzyce. To właśnie ona chwyta mocno za serce i dopóki nie rozkocha nie potrafi odpuścić. Za jej sprawą rozwijały się niegdyś państwa, tworzyły one swoją kulturę. Poprzez śpiew, grę na instrumentach, a także taniec łączyły się pokolenia, łagodziły spory i uchodziły negatywne emocje. I tak jak wiele krajów może pochwalić się swoim indywidualnym odłamkiem sztuki, tak również północny Kaukaz nie pozostaje w tyle. Poznajmy lezginkę – taniec ludowy, który sprawia, że naprawdę ciężko usiedzieć w miejscu.

SKĄD WYWODZI SIĘ TANIEC?

Tańce ludowe są o tyle wyjątkowym i ciekawym zjawiskiem, że na ich podstawie możemy dojrzeć jak kreował się niegdyś duch narodowy. Kaukaz słynie ze swoich mroźnych gór, z kolei zupełnie odmiennie w żyłach jego mieszkańców płynie ognista krew. Lezginka nazywana jest też Islamey lub po prostu Czeczenką, co pokazuje bliskie relacje tego tańca z Czeczenami. Jej pierwsze kroki zapoczątkował dawno temu etniczny lud Lezginów, od którego wzięła się nazwa tańca. Zamieszkują oni obszar znajdujący się na terenie północnego Kaukazu, a dokładniej w okolicach południowo-wschodniego Dagestanu (gdzie stanowią około 10% całej populacji kraju) i północnej części Azerbejdżanu.

W JAKI SPOSÓB JEST TAŃCZONY?

Lezginka jest niezwykle rytmicznym, szybkim i skocznym tańcem w metrum 6/8. Podziwiając taniec bez wątpienia możemy zauważyć, że oddaje ona temperament tańczących mieszkańców Kaukazu. Mężczyźni prezentują się niczym waleczni wojownicy – są dumni, bardzo pewni siebie. Całe ich ciało począwszy od zdecydowanych kroków przez mocno zaciśnięte pięści, a kończąc na zdeterminowanym spojrzeniu mówi, że wiedzą czego chcą i odważnie po to sięgną. Właśnie owe pięści symbolizują siłę, a przy tańcu z kobietą oznaczają z kolei opiekę nad nią. Ruchy wykonywane przez mężczyzn są „zbite” i energiczne, pełne podskoków, kucania i klaskania w dłonie.

W przypadku kobiet do tempa szybkiej muzyki dostosowują się jedynie małe i swawolne kroki, które ukryte pod długą spódnicą mogą przypominać pływanie łabędzia po tafli nieskazitelnego jeziora. Biodra subtelnie poruszają się na boki, zaś ręce unoszą się delikatnie w powietrzu malując nadgarstkami niewidzialne, zmysłowe kształty. Taniec w parze jest kontrastem – mężczyzna burzą, a kobieta kwiatem, ale razem tworzą nierozerwalną więź natury. W tej kombinacji nikt się nie dotyka ciałem, ale wzrokiem i wiszącym w powietrzu poczuciem jedności. Jeśli zaś na parkiecie tańczą sami mężczyźni zapowiada się prawdziwe widowisko pełne energii, zdecydowania i charyzmy.

LEZGINKA W POLSCE I W CZECZENII

W naszych kręgach kulturowych Lezginka zachwyca jako przejaw tajemniczego kręgu – chętnie oglądamy ją w programach talent show jak np. w Mam Talent albo swego czasu na deskach Teatru Dramatycznego w spektaklu „Młody Stalin”, gdzie znani, polscy aktorzy przez długie tygodnie przygotowywali się do publicznych występów. Lezginka niemal systematycznie tańczona jest także w warszawskiej restauracji Skazka, która jako nieliczna w całej Europie proponuje tradycyjne dania kuchni północnego Kaukazu.

Z kolei w Czeczenii czy Dagestanie lezginka nie jest traktowana jedynie jako taniec ludowy. Nie jest odbierana jak krakowiak przez Polaków czy nawet tańczony w szkole z przymusu polonez. Lezginka żyje nie tylko w harcie ducha mężczyzn i subtelności kobiet, ale przede wszystkim bierze stały udział w celebracji wyjątkowych okazji, jak np. wesela czy rodzinne przyjęcia okolicznościowe. Dodatkowo aby pielęgnować tradycję od 2000 roku w Machaczkale, stolicy Dagestanu organizowany jest co roku międzynarodowy konkurs tego właśnie tańca.

Poniżej znajduje się krótki film, na którym będziecie mogli zobaczyć, usłyszeć i przede wszystkim poczuć ten wyjątkowy taniec: