O TYM, JAK CHACZAPURI STAŁO SIĘ SŁYNNĄ, GRUZIŃSKĄ PIZZĄ

„Podstawą w chaczapuri jest dobry nastrój”

                                    Stare, gruzińskie przysłowie

Dawno, dawno temu, kiedy na wysoce górzystym terenie Kaukazu kształtowały się dopiero tradycje, kultura i pomysł na nowy świat, ludność zastanawiała się, w jaki sposób połączyć istniejące już składniki, aby powstało danie szybkie, smaczne i przede wszystkim sycące. Te trzy warunki były konieczne do spełnienia (tak jak w przypadku włoskiej pizzy czy hiszpańskiej tortilli), ponieważ Gruzini na co dzień ciężko pracowali fizycznie i udręką byłoby przygotowywanie skomplikowanych potraw.

Przez wieki udoskonalane i podawane w całym kraju w szybkim czasie zawładnęło całym światem. Dziś, niemal w każdym miejscu na ziemi możemy skosztować chaczapuri czy to w restauracji serwującej kuchnię tego kraju, czy też w piekarni gruzińskiej, które w większych miastach napotkać można niemal na każdym kroku. I tak jak wtedy idealnie sprawdzało się po ciężkim dniu pracy, tak w obecnych czasach… tym bardziej pasuje idealnie.

TYLKO „SER” I „CHLEB”

Co sprawiło, że gruzińskie chaczapuri jest tak uwielbiane? Pyszne i podstawowe składniki! Jak sama nazwa wskazuje chaczo oznacza „twaróg”, z kolei puri to w dosłownym tłumaczeniu „chleb”. Tak wyjątkowe połączenie, a zarazem niczym nie strudzone nie mogło nie wyjść i nie zasmakować. Trzeba dodać, że gruzińskie sery wytwarzane są od blisko 10 000 lat, a pszenica, z której powstaje mąka rosła bujnie na żyznych glebach od niepamiętnych czasów!

Choć pierwotnie wykorzystane zostały do niego dostępne pod ręką składniki, to obecnie mamy większy wybór w kwestii nadzienia. Popularne są mięsne farsze, ziemniaczane albo (moje ulubione ;) ) z serem i szpinakiem.

3 RODZAJE CHACZAPURI

Połączenie drożdżowego, ręcznie zagniatanego ciasta i sera tak bardzo zasmakowało Gruzinom, że w zależności od regionu kraju powstały liczne jego modyfikacje polegające na wielkości i kształcie. Wyróżniamy:

• chaczapuri imeruli – nazywane inaczej imeryteńskim po raz pierwszy wykonany został w środkowej części kraju, w regionie Imeretia. Z tego również wzięła się jego nazwa. Ten rodzaj chaczapuri wypełniony jest serem, z kolei delikatne ciasto otacza je z każdej strony.
• chaczapuri adżaruli – nazywane inaczej adżarskim, pochodzi oczywiście z regionu o podobnej nazwie – Adżarii. Znajduje się ona na zachodnim krańcu kraju, tuż nad brzegiem malowniczego Morza Czarnego. Codzienny widok przepływających statków mógł sprawić, że chaczapuri zyskało kształt łódeczki wypełnionej serem i jajkiem sadzonym.
• chaczapuri megruli – nazywane inaczej megralskim, zasłynęło początkowo w zachodniej części kraju – w bajkowej Megrelii. Ten rodzaj chaczapuri jest swego rodzajem połączeniem dwóch poprzednich wariantów: okrągły kształt zaczerpnął od imeruli, z kolei widoczny na wierzchu ser od adżaruli. To chaczapuri również do złudzenia przypomina prawdziwą, włoską margaritę.